 Wysłany: 04 Cze 2008 12:0 Temat postu: |
|
Mój  nie no żartuję- ja taka zdolna nie jestem...Szymborskiej  |
|
| Wysłany: 03 Cze 2008 23:0 Temat postu: |
|
| czyj to tekst?? | |
| Wysłany: 03 Cze 2008 14:0 Temat postu: |
|
| "Portret kobiety"
Musi być do wyboru. Zmieniać się, żeby tylko nic się nie zmieniło. To łatwe, niemożliwe, trudne, warte próby. Oczy ma, jeśli trzeba, raz modre, raz szare, czarne, wesołe, bez powodu pełne łez. Spi z nim jak pierwsza z brzegu, jedyna na świecie. Urodzi mu czworo dzieci, żadnych dzieci, jedno. Naiwna, ale najlepiej doradzi. Słaba, ale udźwignie. Nie ma głowy na karku, to będzie ją miała. Czyta Jaspersa i pisma kobiece. Nie wie po co ta śrubka i zbuduje most. Młoda, jak zwykle młoda, ciągle jeszcze młoda. Trzyma w rękach wróbelka ze zlamanym skrzydłem, własne pieniądze na podróż daleką i długą, tasak do mięsa, kompres i kieliszek czystej. Dokąd tak biegnie, czy nie jest zmęczona. Ależ nie, tylko trochę, bardzo, nic nie szkodzi. Albo go kocha, albo się uparła. Na dobre, na niedobre i na litość boską. |
|
| Wysłany: 28 Lis 2007 14:0 Temat postu: |
|
| Ogólnie nie lubię zbytnio Leśmiana ale ten wiersz jakoś mi się podoba...ahhh...a ulubiony temat mojego pana z polskiego to: "Jaki jest nasz ulubiony poeta i dlaczego to jest Leśmian?" p
„Dziewczyna” Dwunastu braci, wierząc w sny, zbadało mur od marzeń strony, A poza murem płakał głos, dziewczęcy głos zaprzepaszczony. I pokochali głosu dźwięk i chętny domysł o Dziewczynie, I zgadywali kształty ust po tym, jak śpiew od żalu ginie… Mówili o niej: „Łka, więc jest!” – I nic innego nie mówili, I przeżegnali cały świat – i świat zadumał się w tej chwili… Porwali młoty w twardą dłoń i jęli mury tłuc z łoskotem! I nie wiedziała ślepa noc, kto jest człowiekiem, a kto młotem? „O prędzej skruszmy zimny głaz, nim śmierć Dziewczynę rdzą powlecze!” – Tak, waląc w mur, dwunasty bat do jedenastu innych rzecze. Ale daremny był ich trud, daremny ramion sprzęg i usił! Oddali ciała swe na strwon owemu snowi, co ich kusił! Łamią się piersi, trzeszczy kość, próchnieją dłonie, twarze bledną… I wszyscy w jednym zmarli dniu i noc wieczystą mieli jedną! Lecz cienie zmarłych – Boże mój! – nie wypuściły młotów z dłoni! – I tylko inny płynie czas – i tylko młot inaczej dzwoni… I dzwoni w przód! I dzwoni wspak! I wzwyż za każdym grzmi nawrotem! I nie wiedziała ślepa noc, kto tu jest cieniem, a kto młotem? „O prędzej skruszmy zimny głaz, nim śmierć Dziewczynę rdzą powlecze!” – Tak, waląc w mur, dwunasty cień do jedenastu innych rzecze. Lecz cieniom zbrakło nagle sił, a cień się mrokom nie opiera! I powymarły jeszcze raz, bo nigdy dość się nie umiera… I nigdy dość, i nigdy tak, jak tego pragnie ów, co kona!... I znikła treść – i zginął ślad – i powieść o nich już skończona! Lecz dzielne młoty – Boże mój! – mdłej nie poddały się żałobie! I same przez się biły w mur, huczały spiżem same w sobie! Huczały w mrok, huczały w blask i ociekały ludzkim potem! I nie wiedziała ślepa noc, czym bywa młot, Dy nie jest młotem? „O prędzej skruszmy zimny głaz, nim śmierć Dziewczynę rdzą powlecze!” – Tak, waląc w mur, dwunasty młot do jedenastu innych rzecze. I runął mur, tysiącem ech wstrząsając wzgórza i doliny! Lecz poza murem – nic i nic! Ni żywej duszy, ni Dziewczyny! Niczyich oczu ani ust! I niczyjego w kwiatach losu! Bo to był głos i tylko – głos, i nic nie było, oprócz głosu! Nic – tylko płacz i żal i mrok i niewiadomość i zatrata! Takiż to świat! Niedobry świat! Czemuż innego nie ma świata? Wobec kłamliwych jawnie snów, wobec zmarniałych w nicość cudów, Potężne młoty legły w rząd na znak spełnionych godnie trudów. I była zgroza nagłych cisz! I była próżnia na całym niebie! A ty z tej próżni czemu drwisz, kiedy ta próżnia nie drwi z ciebie? |
|
| Wysłany: 19 Lis 2007 00:0 Temat postu: |
|
| a tu moje krótkie wypociny:
d.. a nie poeta ze mnie, ale lubie pisac cos co odbiega od koncepcji rapu.. zanim odloze mikrofon do futeralu, podziekuje za wsparcie. zanim znikne jak zawsze, upadne, wstane, szukajac starych banałów. zanim odejde, pomine wszystkich przeciwnych, dziekujac wam za wiare. zanim umilkne w zycie szare, rozlicze wzgarde, oplucie i winy |
|
| Wysłany: 18 Lis 2007 20:0 Temat postu: |
|
No proszę Jak wiele rap ma wspólnego z poezją świadczy zainteresowanie tematem poezji na forum hip-hopowym, bardzo pozytywnie  |
|
| Wysłany: 17 Lis 2007 02:0 Temat postu: |
|
| No nie mogę! Widzę, że zaczynam być cytowany przez kogoś - jeszcze ni wiem co to za tajemniczy fan - więc i nie mogę o tym kimś wiersza napisać. Swoją drogą - moim tekstem, który sobie cenię a nie jest mój, jest poemat Orfeusz i Eurydyka Cz. Miłosza ale teraz nie bardzo potrafię znaleźć. | |
| Wysłany: 14 Lis 2007 23:0 Temat postu: |
|
| Trzy miłości
Bułat Okudżawa Pierwsza miłość z wiatrem gna, z niepokoju drży Druga miłość życie zna i z tej pierwszej drwi A ta trzecia jak tchórz w drzwiach przekręca klucz I walizkę ma spakowaną już. Pierwsza wojna - pal ją sześć, to już tyle lat. Druga wojna - jeszcze dziś winnych szuka świat A tej trzeciej co chce przerwać nasze dni, Winien będziesz ty, winien będziesz ty. Pierwsze kłamstwo, myślisz : ech, zażartował ktoś Drugie kłamstwo - gorzki śmiech, śmiechu nigdy dość. A to trzecie, gdy już przejdzie przez twój próg Głębiej zrani cię, niż na wojnie wróg. |
|
| Wysłany: 14 Lis 2007 21:0 Temat postu: |
|
| a wiesz że nie wiem...znalazłam kiedyś i strasznie mi się podoba |
|
| Wysłany: 14 Lis 2007 21:0 Temat postu: |
|
| czyje? | |
| Wysłany: 14 Lis 2007 21:0 Temat postu: |
|
| To miasto jest martwe
wieczorne narady ślepych okien rozbite szyby zastępują śnieg w pułapkach na szczury urządza mieszkania To miasto jest chore na wieczne braki nigdy nie przeżywa nie umie więc wybaczać ani zapominać na twardych materacach kocha się z bezsennością To miasto jest zatrute swoją własną śliną zaraża wodę dusi się bo nikt nigdy nie nauczył go oddychać To miasto jest moje tu śmieją się tylko wariaci malujący trawę na zielono alkohol mówi do nas opowiada historie rurka w soku kiwa się na boki... |
|
| Wysłany: 13 Lis 2007 01:0 Temat postu: |
|
| wiedziałam, że to wrzucisz.
gdzieś więcej wierszy jego jest w internecie, prawda? |
|
| Wysłany: 13 Lis 2007 01:0 Temat postu: |
|
| Ja osobiście nie znam się na poezji dawnych pisarzy ale mialem przyjeciela ktory bylby teraz wybitnym poeta to kilka wierszy od Ś.P. Michała aka MC
kraj jednego poety co z tego że miłosz i szymborska dostali nobla w zabrzu nadal Górnik w I lidze a pluszka musiał wyemigrować do krakowa siwczyk nareszcie ma żonę melecki ciągle studiuje lipszyc za darmo zrobił reklamę w radiu podgórnik „tygodnik powszechny” zatrudnił na stanowisko ruchome menadżera z KFC co z tego że świetlicki i dyduch prowadzą „pegaz” zabrzem opiekuje się M1, Multikino i dwa McDonald’sy a lekszycki w nowym tomiku deklaruje że nie jest pedałem podsiadło wyłysiał (wg maksymy każdy hipis będzie skinem) kuczok stał się „Playboy’em” od momentu jak wolny przestała wysyłać próbki wierszy do „Hustlera” co z tego że mickiewicz i krasiński byli wieszczami zabrze czarna dziura „kraju tysiąca poetów” a „słowacki wielkim poetą był” tryptyk I DZIEŃ umarłem mmh pośród truskawek pełnych ludzkiego skrzeku mchu pachnącego puszkami pijanej prawdy i kosą z jedną komórką świecącą w nocy pustym portfelem śmierdzącym mamoną jeszcze i kosą II WIECZÓR umarłem mmh mmh na chodnikowej płycie i smęcę tę senną pieśń o sobie imię nazwisko wiek i smęcę tę pieśń z playbacku III NOC umarłem mmh mmh mmh i nucę tę pieśń żałobną pierwszą elegię o sobie i nucę tę pieśń miłosną epitafium żałosne ryję mc donald’s Restauracja inna niż wszystkie Poczta Polska z a. małyszem w herbie (przynoszącym w TV jak na razie dobre wieści zupek instant i czekolady nie lubię ale i tak mrugamy do siebie jak dobrzy kumple mówię: „to początek wspaniałej przyjaźni”) - 1 zł TVP 2 retransmituje mecz armenia - polska (wynik już znam – 1:1 – przełączam na fakty by od lisa dostać w gębę jego amerykańskim uśmiechem sparaliżowany siedzę bo „b.b.” kiedy dupa mówi: „to ty się zamkniesz nie potrzebujemy cię nie mogę mówić, jeść i srać”) - 500 zł sąsiad z piątego nie gra już na perkusji (stoi pod budką z piwem i daje darmowe lekcje bekania pielęgnując tradycję lumpenproletariacką a za rok debiut w opolu z kapelą folkową „poremba”) - 10.000 USD ja nadal na out-cie kopany przez inteligencję w dresach (nie pomagają stare metody – w mordę i w nogi – z powyłamywanymi rękami i sztuczną inteligencją w kieszeni wściekle opluwam piękną architekturę gierka wysyłam telepatyczne znaki dzięki aktywacji w erze wodnika do Księżyca by w końcu zaczął strajkować przeciw kotom, wojaczkom i gwiazdom) - 25 gr. w zestawie r. blain w „cafe american” przy whisky i nieśmiertelnym camelu w kąciku ust opłakuje marylin monroe mówi do marcina: „Play it,…Play <As long as you love me>” 99 gr. w promocji daktyloskopia lustra nie pogodzeni ze sobą zachodzą w głowę jak do tego mogło dojść podobni są do wykałaczek używa ich się tylko w ostateczności nie radzą sobie ze sobą próbują dojść do tego co mogło być przyczyną i nic? stawiają na bycie które jest ich czarnym koniem jeszcze jest nadzieja? uwielbiają otaczać się plastikowymi krzesełkami tanie i wygodne? wychodzą z siebie w różnym kierunku zawsze nieprawidłowym? krok rezerwisty zdradza ich czujność kończy się tym że powracają do siebie dla Ryszarda Potyralskiego Impresje w woluminie pt.: „Czarne podniebienie” Noc a czystość wychodzi. Wierci dziurę w brzuchu Napotkanych sytuacji. Czarno-białe feerie Sprzedawane sobie przy okazji. Sen a brud wychodzi. Gra na nerwach Spotkanym wrogom. Szaro mleczne slajdy Wyświetlane sobie bez okazji. Cień a tłuszcz spływa. Pokrywa wodne znaki Poutykanych odbić. Czerwono-srebrne kadry Kupowane sobie na okazję. Biel a gwoździe rdzewieją. Gniją drzew słoje Zatykanych skór. Zielono-żółte pejzaże Wysyłane sobie przez okazję. wielkiemu poecie j. brodskiemu cisza po mnie choćby potop to wiedziałbym o tych wierszach że nie są puszczane na wiatr tsy po mnie choćby łza a przeprosiłbym Gwiazdy że [napinka] je zwałem sza po mnie choćby pożar to przyrzekłbym Drzewu że naprawdę to mój ostatni wiersz tsy po mnie choćby błysk a wymyśliłbym stare dzieci że nie są imieniem boga sza po mnie choćby kolejna pora roku (a i tak deszcz mnie obmyje a i tak wiatr mnie przewieje a i tak śnieg mnie przykryje) po mnie minie następny wiersz nazwany, przegrany pielęgnuję w sobie imię boga zapłodnione przez ślinę i głos matki po porodzie boję się spowiadać księżom matkom i ich mężom nazwany nie pozwala mi spokojnie zasnąć – pisze wiersz |
|
| Wysłany: 13 Lis 2007 01:0 Temat postu: |
|
| toś dowalił... | |
| Wysłany: 13 Lis 2007 01:0 Temat postu: |
|
o mnie... czekam jak go napisze  |
|
| Wysłany: 13 Lis 2007 00:0 Temat postu: |
|
| który wiersz najbardziej lubisz? | |
| Wysłany: 13 Lis 2007 00:0 Temat postu: |
|
| ja tam wole czytac tenczyka
http://tgbn.prv.pl/ |
|
| Wysłany: 13 Lis 2007 00:0 Temat postu: |
|
| biografii Plath nie znam. "Lady Łazarz" rzeczywiście nie jest łatwy wierszem. jak pierwszy raz się z tym tekstem spotkałam czytałam go pięciokrotnie. wracam do niego czasem, by zastanowić się..
ostatnio też natrafiłam w internecie na poezję Adama Zdrodowskiego. "Piosenka" To musiała być miłość, Bo czułem nowy język w gardle, Jak spuchnięty migdałek. Ale dzisiaj cię nie ma i śnię tylko Windy, szyby niebieskie, ciężkie stemple snu. I świt jak zadanie Do samodzielnego opracowania W domu (na osobnych kartkach). Bo dzisiaj cię nie ma i widzę tylko Windy, szyby niebieskie, ciężkie stemple snu. Czytałem. Tadeusz Pióro zabrał mi linijkę. Zabrałem dwa słowa Tadeuszowi Piórze. Tylko tyle. Nie pamiętam tych słów. Dzisiaj znów cię nie ma. Zostały tylko Windy, szyby niebieskie, ciężkie stemple snu Windy, szyby niebieskie, etc. albo "Sennie" bo mógłbym dla ciebie i twoich dołów łokciowych których jak to się mówi nie dane mi było skosztować połaskotać i wybadać językiem i wszystkimi zmysłami dla ciebie i twoich dołów łokciowych idę spać a w głowie mam niewymowną dziwność obojga twoich ślinianek podżuchwowych idę spać dla ciebie i twoich dołów łokciowych a w głowie mi tylko uchyłek Meckela |
|
| Wysłany: 12 Lis 2007 23:0 Temat postu: |
|
| Sylwia Plath... przeczytałem własnie jej biografie... kolejna samobójczyni Dużo smutku i goryczy w tym wierszu, w sumie nie dziwię się patrząc na jej biografie. Wiersz bardzo trudny. Swoją intepretacje zachowam dla siebie. psooba mi się motyw z kilkukrotnym umieraniem. Co do Twardowskiego to mam kilka tomików. Rachunek dla Dorosłego jest najciekawszy, szczególnie wiersz "Niewidoma dziewczynka". Co do wiersza Eryka Ostrowskiego to dobrą ma puentę : "z miłści której nigdy nie nazwę". Są jescze autorzy (z tych mniej znanych) których według was warto polecić?
PS. To forum staje się miejscem gdzie można znaleść wiele ciekawych rzeczy. Bardzo pozytywnie |
|
| Wysłany: 12 Lis 2007 23:0 Temat postu: |
|
| mój ulubiony wiersz tego poety.
Eryk Ostrowski - "Błogosławieni ubodzy duchem" spowiadam się włosom rzuconym na wiatr z jutra którego nie będzie. spowiadam się talerzom ze śladami zbrodni i ulicy rozmazanych gołębi. spowiadam się kolanom z otwartych ran. spowiadam się dłoniom z rozciętych żył. żyłom z odpływającego życia. rozdartym wargom milczenia. spowiadam się dzieciom przesłaniającym błękit. spowiadam się snom z próżności jawy. Tam i tobie z miłości której nigdy nie nazwę. |
|
| Wysłany: 12 Lis 2007 22:0 Temat postu: |
|
| Jan Twardowski "Samotność"...ładny taki wiersz
Nie proszę o tę samotność najprostszą pierwszą z brzegu kiedy zostaję sam jeden jak palec kiedy nie mam do kogo ust otworzyć nawet strzyżyk cichnie choć mógłby [mi ćwierkać przynajmniej jak pół wróbla] kiedy żaden pociąg pośpieszny nie śpieszy się do mnie zegar przystanął żeby przy mnie nie chodzić od zachodu słońca cienie coraz dłuższe nie proszę Cię o tę trudniejszą kiedy przeciskam się przez tłum i znowu jestem pojedynczy pośród wszystkich najdalszych bliskich proszę Cię o tę prawdziwą kiedy Ty mówisz przeze mnie a mnie nie ma |
|
| Wysłany: 12 Lis 2007 22:0 Temat postu: |
|
| Wojaczek ma w swojej twórczości kilka perełek, jakie te powyżej Ale nie przepadam za Jego poezją... czytałem kiedyś jakis zbiór Jego wierszy... Zbiór wierszy w których opisywał stany prowadzące do Jego samobójstwa. Wiersze o krwi, spermie, bezsensie istnienia, jałowości ludzkich dążeń itp itd Ale wiadomo że to kwestia gustu Ja osobiście zachwycam sie poezją Lipskiej. Polecam!!!
Lipska Ewa, Dzień Żywych W Dniu Żywych umarli przychodzą na ich groby zapalają neony i przekopują chryzantemy anten na dachach ich grobowców z centralnym ogrzewaniem. Potem zjeżdżają windami do swej codziennej pracy: do śmierci. Lipska Ewa, Nie uratowała mnie powódź... Nie uratowała mnie powódź mimo że leżałam już na dnie. Nie uratował mnie pożar mimo że paliłam się przez wiele lat. Nie uratowały mnie katastrofy mimo że przejeżdżały mnie pociągi i samochody. Nie uratowały mnie samoloty które eksplodowały ze mną w powietrzu. Waliły się na mnie mury wielkich miast. Nie uratowały mnie grzyby trujące. Ani celne strzały plutonów egzekucyjnych. Nie uratował mnie koniec świata ponieważ nie miał na to czasu. Nic mnie nie uratowało. ŻYJĘ |
|
| Wysłany: 12 Lis 2007 22:0 Temat postu: |
|
wiem, że jestem dziwna ale nudzą mnie takie długie wiersze "Prośba" faktycznie fajna a "Lady Łazarz" jakoś do mnie nie przemawia  |
|
| Wysłany: 12 Lis 2007 21:0 Temat postu: |
|
| "Prośba" mi się spodobała, choć nie czytuje poezji.
a znacie "Lady Łazarz" Sylvii Plath? Znów to zrobiłam Co dziesięć lat Udaje mi się - Żywy cud, skóra lśni się Jak hitlerowski abażur, Prawa stopa Przycisk, Twarz bez rysów, żydowskie Cienkie płótno. Wrogu mój Zedrzyj sobie ze mnie ręcznik. Czyżbym wzbudzała strach? Nos, oczodoły, zębów pełny garnitur? Jutro Nie będzie mi już czuć z ust. Wkrótce, wkrótce Ciało, które żarła czarna jama Poczuje się na mnie jak w domu, Uśmiechnę się jak dama. Mam niespełna trzydzieści lat. I jak kot muszę umrzeć dziewięć razy. To byl Trzeci Raz. Co za bezsens Unicestwiać tak każdą dekadę. Milion włókien. Pogryzając fistaszki tłum Pcha się, by Patrzeć jak mnie odwijają starannie. Strip - tease monstr. Panowie, panie Oto moje ręce Moje uda. Tak Może i zostały ze mnie tylko skóra i kości, Niemniej jestem tą samą kobietą. Pierwszy raz miałam dziesięć lat. Był to wypadek. Za drugim razem Chciałam wytrwać po kres i już nie wrócić. Kołysałam się Zamknięta w sobie jak muszla. Musieli wołać i wołać. Wygrzebywać ze mnie robaki jak lepkie perły. Umieranie Jest sztuką tak jak wszystko. Jestem w niej mistrzem. Umiem robić to tak, że boli Że wydaje się diablo rzeczywiste. Można by to nazwać powołaniem. Dosyć łatwo jest to zrobić w celi. Dosyć łatwo jest to zrobić i w tym trwać. To teatralny Powrót w dzień Na to samo miejsce i w tę samą twarz, by usłyszeć ten sam krzyk: "Cud"! Jakby mi dano w pysk. Proszę płacić, Za oglądanie moich blizn proszę płacić I za słuchanie serca - Ono znów stuka w ciszy. Proszę płacić, drogo płacić Za każde słowo i dotyk Lub kroplę krwi, Za włosów kosmy, strzęp ubrania. Tak, tak Herr Doktor. Tak, tak Herr Wróg. Jestem pańskim dziełem. Pańską chlubą. Dziecięciem ze szczerego złota, Które roztapia byle krzyk. Miotam się jak opętana. Proszę nie myśleć, że nie doceniam pańskich starań. Popiół, popiół - Pan go rozgrzebuje, ogląda. Ciałą i kości już nie ma - Mydło, Ślubna obrączka, Złota plomba, Herr Got, Herr Lucyfer, Strzeżcie się Strzeżcie. Z popiołu Wstanę płomiennowłosa By połknąć mężczyzn jak powietrze. |
|
| Wysłany: 12 Lis 2007 21:0 Temat postu: |
|
| to wyżej to oczywiście ja... | |
| Wysłany: 12 Lis 2007 21:0 Temat postu: |
|
| oj...ja tez uwielbiam Wojaczka taki wiersze które jakoś tak szczególnie przypadł mi do gustu...bo resztą nie będę Was "zanudzać"
"Rozstanie" Dziewczyna, która nie będzie już Tobą, Twoją ma postać i Twój czyni gest. Twoje spojrzenie jeszcze u niej w oku lecz zbroi każdą rzecz już przeciw niej. Perełki Twoje już u niej ozdoby -przechodzi szyję przenikliwy śrut. Wyhodowany Twój głód zjada już dziewczynę, która nie będzie już Tobą. Już zaraz zacznie jeść nawet odchody; już rozpacz siedzi we włoskach Twoich brwi. Dziewczyna, która nie będzie już Tobą, Twym jeszcze gestem zamknie za mną drzwi. |
|
| Wysłany: 12 Lis 2007 20:0 Temat postu: Troche poezji |
|
| ponoć rap ma coś wspólnego zpoezją... jestem ciekaw jakie ulubione utwory poetyckie mają słuchacze twórcy tej muzyki. Tak dla zachęty pierwszy się pochwalę. To wiersz który ubóstwiam:
Rafał Wojaczek "Prośba" Zrób cos, abym rozebrać się mogła jeszcze bardziej Ostatni listek wstydu już dawno odrzuciłam I najcieńsze wspomnienie sukienki także zmyłam I choć kogoś nagiego bardziej ode mnie nagiej Na pewno mieć nie mogłeś, zrób coś, bym uwierzyła Zrób coś, abym otworzyć się mogła jeszcze bardziej Już w ostatni por skóry tak dawno mi wniknąłeś Że nie wierzę, iż kiedyś jeszcze nie być tam mogłeś I choć nie wierzę, by mógł być ktoś bardziej otwarty Dla Ciebie niż ja jestem, zrób coś, otwórz mnie, rozbierz. |
|